Ad Konings Familieverhalen

IV. De laatste boer

Meteen na het afronden van de lagere school ga je voltijds werken op de boerderij van je moeder. Je hebt je vader nooit gekend, maar hebt wel zijn naam gekregen; je voelt je geroepen in zijn voetsporen te treden. Samen met je moeder en later met je vrouw Cornelia zet je de schouders onder het familiebedrijf. Als moeder sterft ben jij de eindverantwoordelijke op de boerderij waar je je hele leven hebt gewoond en waar je na een leven van hard werken in 1885 ook zult overlijden.

De toekomst is onzeker, er zijn in de landbouw allerlei veranderingen op komst. Er moet geconcurreerd gaan worden met de kolossale boerenbedrijven in de VS. Je zult machines moeten gaan aanschaffen en met kunstmest gaan werken. Daar kun je als kleine boer op leeftijd niet tegenop. En daar komt nog bij dat het werk in de fabriek meer financiële zekerheid biedt en vaste werktijden kent. Het is hard te moeten beseffen dat geen van je zonen in je voetsporen zal treden en je levenswerk na je dood zal worden ontmanteld.

voorblad-laatste-boer